Dermatologia dziecięca

Trądzik może wystąpić w każdym wieku, ale głównie występuje u nastolatków i młodych dorosłych. Jest to choroba zapalna mieszków włosowych, a w jej patogenezie biorą udział różne czynniki. Leczenie zależy od rodzaju trądziku i jego nasilenia. Dostępne są różne produkty do stosowania miejscowego, a także leki ogólnoustrojowe, w tym doustne antybiotyki, izotretynoina.

Leczenie trądziku młodzieńczego wymaga czasu i wytrwałości, ponieważ wyleczenie wszystkich objawów choroby może zająć wiele miesięcy. Leczenie często uzupełniane jest dodatkowymi zabiegami (laser, peelingi chemiczne) mającymi na celu usunięcie przebarwień pozapalnych i blizn. Ważną rolę w leczeniu trądziku odgrywa również właściwa pielęgnacja skóry w domu.

Atopowe zapalenie skóry lub wyprysk atopowy to zapalna choroba skóry o częstym początku w dzieciństwie. Objawia się bardzo swędzącymi czerwonymi zmianami z silnym wysuszeniem skóry. U niemowląt objawy dominują na twarzy i mogą rozprzestrzeniać się na inne miejsca na ciele, prawie zawsze z zachowaniem obszaru pokrytego pieluszką. U starszych dzieci są one zlokalizowane głównie w zgięciach łokciowych, za kolanami, nadgarstkami i kostkami. W niektórych przypadkach atopowe zapalenie skóry może być związane z różnymi alergiami. Jednak jego przyczyna jest głównie związana z wrodzonym zaburzeniem struktury płaszcza lipidowego skóry. Pacjenci z atopowym zapaleniem skóry mają również zaburzony układ odpornościowy skóry i dlatego rozwijają przesadny stan zapalny na różne czynniki zewnętrzne. W leczeniu atopowego zapalenia skóry najważniejsze jest stosowanie emolientów (miejscowych produktów nawilżających). Ponadto, w zależności od nasilenia objawów, można rozważyć zastosowanie różnych leków miejscowych, ogólnoustrojowych lub fototerapii.

Pieluszkowe zapalenie skóry to choroba skóry pokrytej pieluszką, spowodowana wilgocią, maceracją, tarciem i kontaktem z moczem, kałem. Objawia się jasnoczerwoną wysypką, czasami z łuszczącymi się obszarami, nadżerkami i grudkami. Aby zapobiec pojawieniu się zmian skórnych, ważne jest, aby często zmieniać pieluchy, gdy tylko staną się mokre lub zabrudzone, używać wody i miękkiej szmatki zamiast chusteczek oczyszczających, które mogą dodatkowo podrażniać skórę. Stosowanie produktów na bazie tlenku cynku lub wazeliny chroni skórę przed wilgocią i pomaga łagodzić podrażnienia. W niektórych przypadkach konieczne jest dodanie kremu przeciwzapalnego z kortykosteroidami i lekami przeciwgrzybiczymi.

Liszajec zakaźny to powierzchowna infekcja skóry wywołana przez bakterie, która jest bardzo powszechna u dzieci, zwłaszcza w okolicach nosa i ust. Objawia się powierzchownymi pęcherzami, które szybko przekształcają się w nadżerki pokryte strupami w kolorze miodu. Liszajec u dzieci dobrze reaguje na antybiotyki stosowane miejscowo, ale w niektórych przypadkach konieczne jest leczenie antybiotykami doustnymi.

Mięczak zakaźny to zakażenie wirusem, który atakuje wyłącznie skórę. Jest przenoszony przez bezpośredni kontakt ze skórą i bardzo często występuje u dzieci. Objawia się jako małe, półprzezroczyste, centralnie wgłębione, zwykle liczne i rozsiane uniesienia skóry. U dzieci zmiany mogą być zlokalizowane w dowolnym miejscu na ciele, chociaż częściej występują na tułowiu, pachach, zgięciach i kończynach.

Znamiona (pieprzyki) to zmiany skórne z pigmentem. Większość znamion u dzieci nie wymaga leczenia, a jedynie okresowej kontroli dermatologicznej, podczas której używane jest specjalne szkło powiększające zwane dermatoskopem. Badanie to jest całkowicie bezbolesne dla pacjenta.

Fotoprotekcja jest bardzo ważna, szczególnie u pacjentów z licznymi znamionami.

Wszy to owady, które żyją we włosach ludzi i mierzą od 2 do 3 mm. Żywią się krwią, którą wysysają podczas ukąszenia. Jaja, zwane gnidami, są mniejsze, prawie jak płatki łupieżu, które można zobaczyć przyczepione do włosów. Najczęstszym sposobem zarażenia się wszawicą jest bezpośredni kontakt z zarażoną osobą, czyli bardzo bliski kontakt głowy z głową. Innym powszechnym sposobem rozprzestrzeniania się wszy i gnid jest odzież (głównie szaliki, kapelusze lub czapki). Dzielenie się grzebieniami, szczotkami lub ręcznikami jest również przyczyną choroby. Objawy wszawicy głowowej obejmują intensywne swędzenie skóry głowy, podrażnienie i zaczerwienienie szyi. Leczenie polega głównie na stosowaniu produktów miejscowych (szamponów, roztworów na skórę).